دلیل نوشتن شاهنامه به زبان سراینده این مجلد نفیس 

            سخن   هر چه گویم همه گفته?اند                     بر   باغ دانش همه رفته?اند

                   اگر بر درخت برومند جای                               نیابم که از بر شدن نیست رای

              کسی کو   شود زیر نخل بلند                             همان   سایه زو بازدارد گزند

              توانم مگر پایه?ای ساختن                                بر شاخ آن سرو سایه فکن

              کزین نامور   نامه?ی شهریار                               به گیتی   بمانم یکی یادگار

              تو این را دروغ و فسانه مدان                           به رنگ فسون و بهانه مدان

              ازو هر چه اندر   خورد با خرد                             دگر بر ره رمز   و معنی برد

              یکی نامه بود از گه باستان                               فراوان بدو اندرون داستان

              پراگنده در دست هر   موبدی                             ازو بهره?ای نزد هر بخردی

              یکی پهلوان بود دهقان نژاد                             دلیر و بزرگ و خردمند و راد

              پژوهنده?ی روزگار نخست                                گذشته سخنها همه باز جست

              ز هر کشوری موبدی سالخورد                          بیاورد کاین نامه را یاد کرد

              بپرسیدشان از کیان جهان                               وزان نامداران فرخ مهان

              که گیتی به آغاز چون داشتند                           که ایدون به ما خوار بگذاشتند

              چه گونه سرآمد به نیک اختری                        برایشان همه روز کند آوری

              بگفتند پیشش یکایک مهان                           سخنهای شاهان و گشت جهان

             چو بنشیند ازیشان سپهبد سخن                     یکی نامور نافه افکند بن

             چنین یادگاری شد اندر جهان                          برو آفرین از کهان و مهان